Είναι εδώ που τα ωραία ποτάμια συλλαβίζουν τις όχθες τους
σαν να μιλούν διαλέκτους της γης.
Οι ηλιαχτίδες ζαλίζουν τα νερά και μέσα απ’ τα φυλλώματα
το πρωινό πουλί αφήνει έναν κελαηδισμό ανείπωτο.
Η χαρά μου μεγάλωσε τόσο!
Σβήνω τις λέξεις που δεν άγγιξαν την μουσική
Ταριχεύω την όξινη αναπνοή τους
Κρατώ το φωνήεν το ένα που όπως μια νότα καιροφυλακτεί
να νιώσει ευτυχίας ύψη η ψυχή μου..
Σαν να ‘μαι του Θεού αυλός…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου