Φθάρηκε το μπλουτζίν σου αλλά οι ιδέες σου αστράφτουνε

Πλουμιστά λόγια
κι η μέρα
ξεκινά και έρπει
επί του εδάφους

σαν σαύρα πράσινη
που καμουφλάρεται
μέσα στην χλόη

και ζωντανό αέρα του βουνού.

Μεταδοτικότητες των κυμάτων, άηχες
παρομοιώσεις

των νερών, και ο ήλιος
θεοποιείται

πάλι

μέχρι το βασίλεμα

που τα κουτσομπολιά της νύχτας
φρενιάζουν

και τα δέντρα ντύνονται
έναν μανδύα μελανό.

Εκεί σε βρίσκω που σε άφησα

Σοφία Ελένη Ευαγγελία

της εφηβείας μου

και Δήμητρα και Αθηνά
και χαρωπή Μαρία

να έρχεσαι από το απέναντι βρεμένο πεζοδρόμιο

κρατώντας σημειώσεις σου φοιτητικές.

Φθάρηκε το μπλουτζίν σου αλλά οι ιδέες σου
αστράφτουνε

απολυμαίνεις την ψυχολογία

και όταν μου μιλάς αντιλαμβάνομαι
ποιόν μου ‘δωσε η ζωή σκοπό

και πού με πάει το θεόρατο
μέσα μου κύμα.

Κορίτσι των αποκαλύψεων, λάβρα φωτιά

που σ’ άγγιξα
με δέος που σου πρέπει

και σκίρτησα
μες το κορμί σου πρώτος κι εύοσμος

έτσι που και εσύ με θέλησες
και με το πάθος της ευλογημένης τότε ώρας
θεϊκά
συλλειτουργούσες.