Πλέω πάνω στην κοιλιά σου με ένα βαρκάκι καρυδότσουφλο φιλί.

Πλέω πάνω στην κοιλιά σου με ένα βαρκάκι καρυδότσουφλο φιλί.
Πλέω με όρτσα τον πόθο μου.
Κι απ’ τον απάνεμο αφαλό σου πάω
Πιο χαμηλά, στην πύλη των αιθέρων.
Σε λέω σαν τα μυστικά μου κάτω από των χελιδονιών τις φωλιές, σου εξομολογούμαι
Την τερπνή φωνή των ματιών μου που δεν χορταίνουν εσένα.
Ερωτικά σε λούζει το φως και σε γδύνει
Όπως μια μέλισσα πετά το βρακί της πάνω στου άνθους την κλίνη.
Ψηλά ψηλά στους μηρούς σου ανακαλύπτω
Τους κίονες του ναού της καρδιάς μου.
Μπαίνω μες την αλήθεια σου σαν σιντεφένιο όστρακο
Και γίνεσαι του σπαθιού μου θηκάρι.
Τα σεντόνια ιδρώνουν και σε μυθοποιούν που άλλο δεν γίνεται.
Γράφω ποιήματα που τα ποτίζεις νυχτερινή ευτυχία.
Γράφω γιατί αυτά που με μαθαίνεις ενστερνίζομαι
όπως μου δείχνεις από πού μες τον ουρανό σου να ‘ρθω…

                                                  29.8.2012