Για ό,τι θα υποθέσω θα το πάρει ο άνεμος
και θα χαθεί..
Πώς φεύγουν από κοντά μας οι άνθρωποι;
Ποτέ δεν το συνήθισα- μου λείπουν
Τα λόγια τους· ακόμα
Κι αυτές οι μικρές ζήλιες τους, οι μικρότητες
Σαν να μην καταλαβαίνουν ποτέ
Ότι δεν είναι αθάνατοι.
Χωνευτήκαν μες την ψυχή μου τόσα λόγια..
Μια Κυριακή ανέβηκα κατά το λατομείο
για να ξεκαθαρίσω το κεφάλι μου.
Σταμάτησα κάτω απ’ τα πεύκα
Και διάβαζα ώρα πολλή τον ουρανό.
Γυρίζουν στον νου μου οι στίχοι
Ανθίζουν θα έλεγα.
Μετά κλείνομαι στον εαυτό μου σαν να με οριοθετεί η συνείδηση
Σε κείνο που είμαι και σε κείνο που προκύπτει απ’ την επιθυμία.
Όταν ήρθε το απόγευμα
διάβαζα μια εφημερίδα
που τα έλεγε όλα καλά.
Μόνο που για τον άνθρωπο δεν έλεγε
Πώς θα τον κάνει να χαμογελάσει.
Είδα κάτι γριούλες ισχνές σαν τραγικές φιγούρες
Χαροκαμένης ζωής από πολέμους.
Είδα να ζέχνει το πολιτικό καζάνι του ντουνιά..
Κι όταν το βράδυ ξάπλωσα δεν με κρατούσε ήσυχο το μαξιλάρι-
Ανώδυνο δεν ήταν ούτε το φεγγάρι που κοιτούσα απ’ το τζάμι μου..
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
τίποτα ανώδυνο... κανένας ουρανός ασυννέφιαστος... μα πάντα άνθη βρίσκονται στο πλάι του ανήσυχου μαξιλαριού...
γερά, όμορφα τα λόγια σου Στρατή.
καλή σου μέρα!
Δεν μιλούν για χαμόγελα πια οι εφημερίδες...
Ξεχάστηκε μαζί με πολλά άλλα ...Σκυθρωπά τα πρόσωπα των ανθρώπων..γεμάτα έννοιες..
Όμως ένα μικρό ανθάκι σε σχισμή βράχων προσπαθεί να αναστυλώσει κλαδάκι να ρουφήξει όση υγρασία απόμεινε..
Δες το σαν σπόρο ελπίδας που βρήκε στις καρδιές πρόσφορο έδαφος και θα έρθει η στιγμή να γεμίσει τα βάζα των ονείρων ξανά..
Δεν μας έμεινε κάτι άλλο σε τούτη τη ζούγκλα ...
Η ποίηση θαρρώ μόνο
Όμορφη η γραφή σου όπως πάντα!
Καλό απόγευμα ποιητή
Πώς μπορεί να είναι ανώδυνο το φεγγάρι; Όταν μάλιστα έρχεται σαν επισφράγισμα μιας μέρας σαν κι αυτή που ξεδιπλώνεται μέσα από τους στίχους σου; Τους ακολουθώ βήμα-το-βήμα ως το τέλος, γυρνώ τους διαβάζω ξανά απ την αρχή και νιώθω σαν να βαδίζω σε παλιά γνώριμά μου μονοπάτια... "κοινή γάρ ή τύχη καί τό μέλλον αόρατον" Στρατή... Ή μήπως...ορατό;
Βίκυ
σ' ευχαριστώ!
Να έχεις μια όμορφη μέρα!
Δέσποινα
να είσαι καλά..
καλημέρα!
Την καλημέρα μου Μελίνα!
Ποιός γνωρίζει πού βρίσκεται το πιο πολύ δίκιο;
Εγώ αποφάσισα να μονάσω ελαφρώς αποφεύγοντας τις πολλές κακοτοπιές.
Ο πολύς συγχρωτισμός με κείνους που ζουν για το διαδίκτυο, με κουράζει.
Η αληθινή ζωή είναι έξω από την οθόνη.
Κι οι αληθινοί άνθρωποι..
Δημοσίευση σχολίου