Τόσο πολύ απουσιάζεις πια από μέσα μου
που το όνομά σου ντύθηκε υπερσυντέλικη απουσία,
Ρημαγμένο στέκεται στης καρδιάς μου το πουθενά.
Γιατί δεν σε πιστεύω.
Γιατί είσαι μια θλιβερή συνομωσία
που τρυπά τα πέταλα των ρόδων και τα κάνει να μαραίνονται.
Σε αγνοώ λοιπόν και επιδεικτικά στρέφω αλλού το πνεύμα
Των λόγων μου.
Κρατώντας ένα ρυθμό που η καρδιά σου
δεν καταλαβαίνει ούτε και θα μπορέσει να κατανοήσει ποτέ.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου