Απ’ την δημοτική μας γλώσσα η Ελλάδα κέρδισε λαϊκή ομορφιά-

Ομολογώ θάρρη νοημάτων που μια πεταλούδα αβρή προσεγγίζει-

Πάντα μες την σεπτή σιγαλιά-

Πάνω απ’ την τενεκεδούπολη,
κοντά σε ένα φως ονείρου

Τα παιδιά παίζουν κι ένα αεράκι σκουντουφλά στις ολόχρυσες μπούκλες τους-

Το δωμάτιο είναι μισοφωτισμένο-
Απ’ την δημοτική μας γλώσσα η Ελλάδα κέρδισε λαϊκή ομορφιά-
Κάθε πρωί, κοντά στην πρώτη αυγή, το γάλα
Του ορίζοντα χύνεται και βάφει με λευκότητα τριχοφυΐες των νεφών-
Σκαμπάζω γρι από μίσος-
Μόνο μια παλαιά φλογέρα αγαπώ που όταν παίζει ένα σκοπό ορθόδοξο
Συνάζει στο μαντρί του ουρανού τις αίγες των νεφών..
Εγώ θα σε καθοδηγώ κι εσένα μην σε μέλλει.
Ας το προσέξουν πάντως οι κρατούντες
Να μην πεινάσουνε τους λύκους που εκτρέφουνε..