Κατορθωμένο αντιφατικό σκουλήκι
Που με τρώει ολόκληρο,
Από πού να κοιτάξω και να μην δω τον τάφο μου;
Την κηδεία των επιθυμιών, το φθίνον φωνήεν της χαράς μου;
Όλο και πιο σκοτεινά έρχεται η σκέψη να μ’ ανταμώσει,
Τα άστρα αφήνουν το φθόριό τους πάνω στον ουρανό- αλλά εγώ δυσοίωνα κοιτάζω
Που οι πατρίδες κατοικούνται από άτολμους νοσηρούς επαγγελματίες
Που μαυρίζουν την πολιτική σαν ένα σύννεφο σκούρο,
τον ουρανό.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Ξέρω πως δεν σου αρέσουν τα μεγάλα λόγια και τα παινέματα μέσα σε σχόλια, αλλά πως να το κάνουμε Στρατή, που σμιλεύεις άθελα σου την ψυχή με τις σκέψεις και τις λέξεις σου?
"Εξαίσιο"..!!
Καλώς τον Οκτώβρη να δεχτείς .!
Να είσαι καλά αοράτη Ευαγγελία- σ' ευχαριστώ!
Καλό φθινόπωρο και σε σένα!
Δημοσίευση σχολίου