Στοίχημα όπως το απόγεμα περιτρέχει τις εορτάζουσες φυστικιές·
Στοίχημα ότι η μέρα μικραίνει·
Υδρόφιλα υφάσματα πίνουνε του ιδρώτα την οσμή·
Τα έμμηνά τους έχουν οι μουριές και αιμορροούν πεισιθάνατες.
Κάτω απ’ το λαμπιόνι πεταρίζουνε μυριάδες ενοχλητικά μυγάκια.
Κουνούπια ζαλισμένα σβήνουνε την δίψα τους πάνω σε κάθε τρυφερό κορμί.
Ο θάνατος ζει για να τα πάντα πεθαίνει.
Ορχήστρες των πουλιών βάφουν με νότες τον αέρα πορφυρό·
Σγουρά μαλλιά λυμένα που σκορπούν αρώματα χαμομηλιού
Έχουνε οι κοπέλες και σε αναγκάζουν να παραδεχτείς πως θα ξανάτρωγες το μήλο
Που αποδιοπομπαίο σε κάνει- Αλλά ποιός νοιάζεται;
Η ανάσα σου σκορπίζεται βαθιά μες τον αέρα.
Η νύχτα φέρνει δίκαιη τον ερωτισμό της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου