Τίποτα οι λέξεις τίποτα οι σκέψεις που δεν ευδοκίμησαν
Τίποτα οι φτηνές συγκρίσεις των χρωμάτων της δολερής εξουσίας
Τα βουλευτήρια του αίσχους οι άρρωστες τόσες λογοδιάρροιες η όχι παραδοχή
Πως ο καιρός των τίμιων πέρασε, τώρα οι ελεεινοί δεσπόζουν σ’ όλα τα ενεχυροδανειστήρια και οι μοναδικοί
Που αντιστέκονται λευκότροπα είναι οι ποιητές
Που πιστεύουν ακόμα στο κάλλος..
Η εποχή παγιδεύει σωρηδόν συνειδήσεις
Οι αντίπαλοι είναι μονομάχοι διαρκών εμφυλίων
Εθνικό είναι μόνο ένα μνημείο που αναστυλώθηκε για να θυμίζει
Πείσμα και περασμένη αξία.
Υποτιμάται το νόμισμα οι φτωχοί δαγκώνουνε σαν λυσσασμένοι το ψωμί
Μες τις πλατείες στέκονται καπνίζοντας οι άνεργοι
Οι επιπλοκές των χρηματιστηρίων αφοδεύουν πάνω στο κοινωνικό αγαθό
Εγώ σκληραίνω όπως ήθελε η κόρη μου.
Επιβαρύνονται οι πιέσεις μου η καρδιά μου χτυπά γρηγορότερα
Θα παίρνω χάπια ανοχής και αντοχής θα θέλω να επαναστατήσω
Βαριά όπως θα με ξεκαλουπώνει ο καιρός.
Και σ’ όλα αυτά ας μην προσθέσω που αλλάξανε την αριθμητική
Που θέλει κάποιος για να ζήσει
Μένοντας, για την ποίηση που επιβιώνει, οπαδός..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Οτιδήποτε θα αλλάζανε στην υπηρεσία των δολερών σχεδίων τους. Γιατί θα τους γλύτωνε η αριθμητική; Βίασαν τη γλώσσα, εξευτέλισαν τα νοήματα, στρέβλωσαν τις έννοιες, στραμπούλιξαν τη λογική, ακρωτηρίασαν τις αισθήσεις, ευνούχισαν τα ένστικτα, αναποδογύρισαν την αλήθεια…
Έτσι βάσει καλομελετημένου προγράμματος οδηγούν τα θύματά τους στο βωμό, για θυσίες σε Θεούς που δεν τα αφορούν…
Εν κατακλείδι…σε τι διαφέρουν από πληρωμένους δολοφόνους;..
Μελίνα μου
Ζούμε όλοι μες σε έναν ατέλειωτο θυμό που μας κάνει να είμαστε συνέχεια τεντωμένοι.
Σαν τύμπανο που θέλει να παίξει πολεμικό εμβατήριο και μόλις κρατιέται.
Αλλά πού ξέρεις; Μπορεί στο τέλος να νικήσουμε..
Δημοσίευση σχολίου