Κατά νωρίς το πρωί
Εκβάλλουν μες την θάλασσα του ουρανού
ποτάμια άστρα
Και μια αρχαίας κοπής ημισέληνος
Προσέχω τις λέξεις
Μια στάλα αίμα αθώου κηλιδώνει
την σελίδα που η ιστορία θα γράψει
Πέντε και κάτι
Τα πουλιά ομονοούν και κοιμούνται
Το γλεντοκόπι τους δεν άρχισε ακόμα.
Λιγνές σιλουέτες κυπαρισσιών μαστίζονται
από μιας νυχτερίδας τα καμώματα
Έχω ή δεν έχω πόνο είναι το ίδιο
Η ζωή ολοένα και πιο λίγο κοστίζει
Για τους κρατούντες..
Αντιστάσου με φουριόζο όνειρο
Αν σε λαβώσει η ποίηση του όρθρου
Σκέψου κανείς δεν πεθαίνει αναίτια
Είσαι πολύτιμος σε τούτη την ορχήστρα
Το βιολί κλαίει και η γη ανατριχιάζει καθώς
Ο Θεός συμφωνεί κι επικροτεί τις αποφάσεις σου.
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Ειλικρινά Στρατή σαν να σε βλέπω, εκεί λίγο πριν το ξημέρωμα με το μπλoκάκι και το στυλό στο χέρι να παρατηρείς, γύρω σου, να ακούς, να οσμίζεσαι και να νιώθεις, να συγκινείσαι, να χαίρεσαι, να θαυμάζεις, να νιώθεις μικρός, και ύστερα με το πρώτο αχνό φως να παίρνεις εντολή από κείνον που "επικροτεί τις αποφάσεις" και να ζωγραφίζεις.
Τι θαυμάσιο:
"Tα πουλιά ομονοούν και κοιμούνται
Το γλεντοκόπι τους δεν άρχισε ακόμα
"
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
Πάντα θαύμαζα έναν στίχο σ' ένα λαΐκό τραγούδι που λέει "Εκείνος που πονά, καταλαβαίνει..."
Αν θα τον άλλαζα λίγο, θα τον έκανα, "Εκείνος που καταλαβαίνει, καταλαβαίνει...".
Για τους άλλους ποιός νοιάζεται;
Πάντα οπαδός μιας αριστοκρατίας θα είμαι..
Καλό βράδυ φίλε!
Bonito poema y la imagen del ámbar atrapando un insecto ...preciosa!
Saludos cordiales
Ceciely
Muchas gracias!
tú eres el único que se dio cuenta también ..
has sido sanado;
Δημοσίευση σχολίου