Θυμώνουν οι καταγραφές μου
Οι τοίχοι πέφτουν και τα σπίτια δεν κρατούν μυστικά
Το ένα συμπλέει με το δύο και η θλίψη τους διατρανώνεται
Μες τον αρχέγονο αέρα
Οι υποψίες μου έχουνε βάση- εν τούτοις αναστέλλονται
Οι αντιδράσεις και των λέξεων το σχίσμα
Δημιουργεί χάος απέριττα αγνωστικιστικό
Η συνείδηση πάλλεται από φωτιά και αλήθεια
Πολλά χιλιόμετρα διατρέχω ως την αφετηρία της κατάθλιψης
Βλέπω του κόσμου το μαστίγιο να βουρδουλίζει τους πολλούς
Που δεν κατάλαβαν ότι μας πρέπουν αντιδράσεις
Η κοινωνία είναι μια λιμασμένη ύαινα που στέκεται
πάνω απ’ τα ψοφίμια των νεκρών ιδεών της
Η κόρη μου είναι μαινάδα που με παρασέρνει
Βλέπω τις κοσμοθεωρίες να ξεθύμαναν και να
Κάνουνε φανερό το μέρος το τρωτό τους
Φορώ ωτοασπίδες όταν
Τις ανιχνεύω όπως ιχνηλάτης που πιστεύει ότι τον παραπλανεί το θήραμα
Απ’ την βιβλιοθήκη μου ξεπηδούν καλικάντζαροι τόσοι
Τα εγγόνια μου καλπάζουν μες της καρδιάς μου
τον πυρετό
Πέμπτη του Σεπτεμβρίου 2012
Καταμαρτυρούν τόσα πολλά τα πλήκτρα
Νομίζω η Ακρόπολη με βλέπει με συμπάθεια
Βολτάρω κάπου κάτω εκεί και ψάχνω να τελειώσω αυτήν την ρίμα
Που η αλήθεια της βάφει με αίμα τον ορίζοντα
Και φτιάχνει μαύρα και λευκά πλακάκια πάνω στης πρωτεύουσας τα πεζοδρόμια
Όπου θα παίξουμε απόψε την τελειωτική παρτίδα σκάκι με την αδυσώπητη σελήνη.
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
'Σκέψου, να σου χρωστούσα τη ζωή μου. Κοινωνία που μ΄ανάστησες μόνο για να με θάψεις. Λίγο πριν το τέλος σου, λες πως συμπλέουμε. Μα αδύνατον να σου χαριστώ. Αδύνατον να σου ταχθώ ως νέα Ιφιγένεια. Αδύνατον να είσαι-καν- ο θύτης μου. Αλίμονο, στο παραμύθι σου κομπάρσος, γλυκυτάτη κοινωνία των Εθνών.
Ας τραβήξουμε το δρόμο μας χώρια.Εσύ χωρίς εμένα κι εγώ μόνη μου. Τουλάχιστον, δεν θα σου χρωστώ την απαξία. Χάρισμά σου Κοινωνία των Εθνών κι η δόξα της απαξίας. Στο δρόμο μου, μονάχη κι άξια του θανάτου που επέλεξα."
Φίλε μου, σε ευχαριστώ για την αποψινή σου ανάρτηση.
Καλό βράδυ και καλή αντάμωση!
Μίνα Παπανικολάου
Πρώτα με προβλημάτιζες με τα ποιήματά σου.
Τώρα και με τα σχόλια.
Μην γίνεις σκοτεινή δεν θα στο επιτρέψω.
Η σκοτεινιά είναι δήθεν κι αυτοί που την υποθάλπουν δαγκώνουν λάθος και έχουν χάσει τα δόντια τους.
Κάποτε ο Χριστιανόπουλος αναγνώρισε ότι ο Ρίτσος που τον ξένιζε στην νεότητά του και τον αποστρεφόταν, τον έκανε να καταλάβει ότι είναι μεγάλη αξία το να γράφεις απλά.
Σοφόν!
Την καλημέρα μου Ωραία του Βορρά!
Ίσα-ίσα Στρατή. Μόνο σκοτεινός δεν είναι κάποιος που επιλέγει να απορρίπτει τη σκοτεινή Κοινωνία των Εθνών. Κι επιλέγει βέβαια να απέχει των συστημάτων μιας και εκεί υπάρχουν καλά κρυμμένα και ωραιοποιημένα γρανάζια. Αυτό σε κρατά μακριά από το προσκήνιο. Είναι μια μορφή θανάτου, με τη μοναχική πορεία ως αποτέλεσμα επιλογής.
Τί δεν κατάλαβες;; Τί δεν κατάλαβες;; Μα τα λέω τόσο απλά! (τώρα που το ξαναδιαβάζω..χμ..δεν τα είπα απλά)
Καλό βράδυ!
Σιγά που τα είπες απλά! Που μου θυμώνεις κιόλας..
Αλλά ό,τι και να γίνεται εσύ θα είσαι το αδερφάκι μου και θα σ’ αγαπώ πολύ!
Ακόμα κι όταν με μαλώνεις!
Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου