Ιδαίον άντρο..

 

 



Ας κλέψω μια μικρή βοσκοπούλα των νεφών και ας
Καταχωνιάσω τα σκονισμένα βιβλία μου
μέσα στο άντρο που η αίγα έδινε το γάλα στον θεό-
Ψηλά ψηλά σαν να ξεκρέμασα τα άστρα
Και κάτω από το φως τους τώρα
Δειπνώ μιμούμενος τον φοβερό χορό των πια νεκρών τιτάνων.

Η νύχτα είναι ήσυχη, πετούν νυχτερίδες
Και μια απαλή μουσική επαναλαμβάνεται
σαν το σορόπι που αφήνει η δροσιά πάνω στα κουκουνάρια.

Ωραία ζωγράφισα! Ίσως με σκέψη ίσως με καημό.
Ακολουθώ ευχή που έδωσε η καρδιά μου
Και μια στιγμή θα φτάσει στα χείλη σου.
Όταν σκοτεινιάζει
είμαι μια συλλαβή αγώνα που δεν τέλειωσε ποτέ του..