Είναι ωραία εδώ!

Είναι ωραία εδώ! Είναι το μέρος που οι κεραυνοί ξεκουράζονται και οι αστραπές

Δένουν τον κόσμο με θηλιά φαντασίας.

Όπως ένα απόγευμα στην Ελευσίνα, δίπλα
στην θάλασσα, ένιωσα να χαμηλώνουν τόσο πολύ τα βότσαλα

Και το κύμα να τρώει το ακρογιάλι ως το ακρότατη

Δαντέλα του.

Και μετά οι αρχαίες πέτρες που μου μίλησαν με φωνή απόκοσμη, σαν να έφτανε

Από το σκοτάδι μια άλλης ζωής σιγανή

Σχεδόν που έτρεμε και την ‘ξέραν

μόνο οι μύστες.

Οι παπαρούνες που ξεφύτρωσαν στο χάσμα ενός πεσμένου τοίχου

Παλιού εργοστασίου που γκρεμίστηκε μες το αφρόντιστο παρόν.

Ακριβοδίκαια θέλησα το φως να κόψει την ηλιαχτίδα που μάτωνε την καρδιά μου

 Σε τόσα μικρά κομμάτια που να δουλέψουνε μ’ αυτήν μιλιούνια μυρμήγκια

Που αποθηκεύσανε σύνεσης δώρα πριν η μελαγχολική φιλοσοφία του χειμώνα σφάξει άκαρδα τον αμνό της πραγματικότητας.

Εδώ που έπλασε η σιωπή αγάλματα μουσικής και ο χρόνος
τεμπέλιασε και σκέφτηκε απ’ όλα να απουσιάσει..