Θάλλουν από αλληλουχία και βλάστηση
Οι αγροί και όταν ο ήλιος σφυρίζει
Αδιάφορος πάνω από τον κόσμο εσύ
Ξυπνάς και φτιάχνεις τον καφέ σου, είμαι σίγουρος
Με μια σκέψη σταλμένη σε μένα.
Μακρινές οι πόλεις στέλνουν η μία στην άλλη τα σινιάλα τους.
Τα χρώματα εικονοποιούν το κάθε αόρατο ψηφίο
Από λέξη σε λέξη είναι πολύχρωμο πάντα το νόημα
Και σαν βροχή μετεωριτών μαγνητίζει βοερά την παντέρημη νύχτα.
Ξεφλουδίζω τα φρούτα που με θέλγουν και ας με τιμωρούν με το κουκούτσι τους
Ακούω την ορχήστρα των πουλιών που γράφει μια νομοταγή συμφωνία αναρχικής μουσικής
Ζω την αντίφαση των πάντων
Και ξέρω ότι τα πάντα συγκροτούν μία μνήμη ευδόκιμη
Που ρέπει προς την λησμονιά μιας ηλιαχτίδας.
Έρχομαι απ’ την πύλη των οράσεων, από κείνη την μοναξιά μου που ξέρεις
Και συνδράμω το θαύμα της σιωπής
Όταν οι λίγοι που γνωρίζουν την αποχρησμοδοτούνε.
Μείνε εκεί που τα γεράνια είναι συλλαβή καλοκαιριού
Και ζουν μες από τα νωθρά τους φύλλα. Μείνε εκεί
Που οι γλάστρες σκουντάν την αυλή προς την θάλασσα
Και την ανάβουνε με σπίρτα του γαλάζιου..
Κως 17.8.2012
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Μένω στη φράση «τα πάντα συγκροτούν μία μνήμη ευδόκιμη» γιατί με λίγες απλές λέξεις, σαν να μου απαντάει στο ερώτημα «από τι είμαστε φτιαγμένοι τελικά;» … και δεν εννοώ την υλική μας υπόσταση, αλλά την άυλη… Την πιο ευμετάβλητη, τη πιο ασύνορη … και συνάμα τη πιο γόνιμη…
Καλή σου μέρα Στρατή!
Μελίνα…
Έλα όμως που η άυλη φύση μας έχει σε μερικούς ξεθυμάνει και ακούγονται σαν κακοκουρδισμένες λατέρνες..
Πάντως εμείς οι ιδεαλιστές που τρωγόμαστε για σύνεση που φλερτάρει με την μεταφυσική, πάντα θα μας θέλγει η φουρτούνα κι η περιπέτεια μιας ψυχής που δεν σκλαβώνεται παρά μόνο από τις αναζητήσεις.
Φιλιά και καλή επάνοδο!
Δημοσίευση σχολίου