Ξίφος του ήλιου, ζωντανό λουλούδι του πρωινού
Οι αιχμές των αχτίδων νομοθετούν ως το άπειρο
Τα φυτά δένονται δεμάτια
Όλες οι σφήγκες κυνηγούν μια υγρασία στο μπαμπάκι της μέρας
Κόμπος η χαρά των εντόμων επάνω στα λιμνάζοντα νερά
Στο λιμάνι τα φουγάρα των καραβιών μουντζουρώνουν τον ουρανό με απόφαση
Ο γκρεμός δεν θέλει πτώση στα φοβερά σωθικά του
Ένα λουλουδάκι στο χείλος του σπάζει
την μονοτονία σε χίλια κομμάτια
την μονοτονία σε χίλια κομμάτια
Το σιρόπι των δέντρων δένεται γλυκά και τα κλαδιά τους
φαίνονται γυμνά στον γαλανό ουρανό
Ένα χωράφι αφήνει τις καλαμιές του να χλιμιντρούν
ως το μεσημέρι
Όλος ο κόσμος είναι μια εξίσωση που αλλιώς δεν λύνεται
παρά με μια άγνωστη χ αγάπη..
Κως 14.8.2012
2 σχόλια:
Μια εξίσωση ανάμεσα στις εικόνες της φύσης με κείνες της καρδιάς, αναζητά λύση στο συναίσθημα ψυχής ...
Μια ομορφιά οι λέξεις σου !!!
Την καλημέρα μου ποιητή !!
Ευχαριστώ Δέσποινα!
Καλό απόγευμα!
Δημοσίευση σχολίου