Θέλουν συμπέρασμα οι καιροί. Να δαγκώνεις
Την σάρκα του τρυφερού μήλου δεν είναι τίποτα, να κοιμάσαι
Αμέριμνος μες τον χαμό
Είναι το ίσον του, εν τη ζωή, θανάτου.
Σε πάνε όλα στο φαρμάκι
Της αδικίας. Φυλακές μοιάζουν τα όνειρα.
Κι ο ποιητής.. Πώς έγινε σκιάχτρο που διώχνει
τις οξείες ιδέες
τις οξείες ιδέες
Και στόμωσε η κάμα του και δεν κόβει σωστά;
Φλόμωσε η ατμόσφαιρα ατασθαλίας ντουμάνι.
Είναι δακρύβρεχτα τα φωτεινά περιβόλια μας.
Θέλω μια λέξη αιχμηρή να κόβει σαν διαμάντι
Και να μυεί τα πάντα γύρω μου σε ανάταση..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου