Σε τι αισιοδοξία αποβλέπει ο απελπισμένος και πώς
διαχειρίζεται τις μέρες του,
σε φυλακή όντας
αυτός από αυτόν;
Κι από τι
χείμαρρο παρασυρμένος
του πάθους του κρυφός που καταλήγει ποταμός,
εστιάζεται
σε λεξιλόγια που φθίνουν
και πεθαίνουν;
Κανείς δεν καταλαβαίνει-
Το ξέρω εγώ
Κι εσύ επίσης το ξέρεις·
Ευχόμαστε
αλλά δεν γίνονται με τις ευχές καλύτερα τα πράγματα-
πυρήνες αναζητά
μιας φωτιάς
ο Ποιητής και τους πίδακες ξέρει
του αθάνατου νερού.
Αλλά η
αθανασία
είναι μια νόθα κόρη
της ματαιότητας· ψάξε
της ματαιότητας· ψάξε
εκεί που η θάλασσα παντρεύεται με την στεριά και οι γλάροι
φιμώνουν το μεσημέρι τελαλίζοντας
την γεωμετρία του ουρανού-
Ουσιαστικά ως το έπακρον..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου