ΕΠΙΠΛΩΣΗ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ..

Τα πλοκάμια των ανέμων πλεγμένα κι ακίνητα κοιτούν προς τον νοτιά. 
Το φορτηγό απόμερα και αραγμένο ξεφορτώνει

Βαριά έπιπλα που κουράζουν τα χέρια μου

Πια. Οι τζαμένιες βιτρίνες

Του φαρμακείου, ο πάγκος

Που πάνω του συμπάθεια θα σερβίρει

Ο φαρμακοποιός και ασπιρίνες.

                                  Σχεδόν

Είναι απόγευμα. Ξεκίνησα

Την μέρα μου πολύ πρωί.

Μάζεψα τα χιλιόμετρα κάτω απ' τις ρόδες·

Ισορρόπησαν οι ταχύτητες κι ήρθαν όλα στο ζύγι·

Και κάπου κάπου βρέχει αραιά.

                                   Τώρα

Που φτάσαμε ο πληθυντικός μας δουλεύει

Για το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Σφυριά, τρυπάνια, κατσαβίδια

Ούπατ, ξυλόβιδες, σκαρπέλα που ακονίστηκαν για το να κόβουν

Το σώμα το γυμνό του ξύλου, ώσπου να γίνει

Η εμφάνισή του μια παραδεκτή αξία.

Ιδρώνω, ξεϊδρώνω, πράττω-

Ακούω τον τριγμό που δεν μ' αρέσει-

Διορθώνω την κίνηση.

                        Και το βράδυ

Απ' όσες εικόνες σφηνωθήκαν στο μυαλό μου την μέρα

Φτιάχνω εκείνο το ψηφιδωτό των λέξεων

Που καταλήγει σαν παλιά κομόδα, ποίημα

Που φέρνει κάτι απ' τα παλιά.

                                 13.10.2010

                                  Κέρκυρα.