...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

20 Ιουνίου 2015

Ήρθε δεν ήρθε το Σαββάτο…



Από την στεναχώρια σβήνει το μυαλό. Αλλά…
Η μέρα σε άφησε, ήρθε η νύχτα, άγουρο έμεινε το φεγγάρι,
Ο άνθρωπος που ήσουν ήρθε πιο κοντά στης ψυχής την απαρχή.
Τις γλάστρες σου είδα που έμειναν μετέωρες κάτω απ' τον ουρανό και
Την ζωντανή μυρωδιά του βασιλικού, την ώρα
Που κάθε ώρα εχάθη'…
Ήσουν ελάφι βιαστικό μέσα στο γήινο παραμύθι, ήσουν
Εκστασιασμένη και διονυσιακή, σαν μια μαινάδα που η φωνή της σώθηκε και
Έλαμψε γύρω της με κάθε επιβλητική παρουσία. Ήσουν
Η υπερθετική αφετηρία της χαράς.
Μάζεψα τις ψηφίδες του δειλινού και μου βγήκε ωραίο το πάζλ
Αυτό: νέφη να ζητούν την θαλπωρή
Του ορίζοντα και της έμπνευσης το σιγανό ψιχάλισμα να νοτίζει
Τον χιτώνα σου- ήρθε δεν ήρθε το Σαββάτο…


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου