Λάρισα
δόντι πονεμένο στο τοπίο- οι καφετέριες
όλες
γεμάτες-
κι
άδεια
μαραζωμένα
μαγαζιά-
οικονομικό
σύννεφο
πάνω
απ' τα ταμεία- ποιός πονά
τοκίζοντας
την δραστηριότητα
της
πόλης κερδοφόρα;
Κυρίες
απροσδόκητα
λαμπρές,
τονισμένες
στα
χείλη- κυρίες
προκλητικές
σβήνοντας
το επιδεικτικό τσιγάρο τους
επάνω
στα πλακάκια της πλατείας- ζουν
με
μια ψυχολογία κραγιόν, ζούνε
κάτω
από την απειλή του πόθου- εσύ ποιός είσαι
που
τις κοιτάς και πουθενά δεν αράζεις; Οι λέξεις σου
όλες
σαν δηλητήρια
καπνίζουν
κι
αυτές
όπως
χαλάσματα
ενός
σπιτιού που γκρεμίστηκε
αφήνουν
γύρω σου
μιαν
ανάμνηση
ελπιδοφόρα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου