Ξεφλουδίζεις την Βίβλο των ημερών
Κάθε εδάφιο μία μυρτιά που λυγίζει προς το ρυάκι που κάτω της
γελά
Η πεδιάδα αφομοίωσε την κάθε κίνηση
Ξωτικά σταμάτησαν στην όχθη που αγαπούσε το ποτάμι
Ξωτικά αφέθηκαν στην ρέμβη που δεν έχει τελειωμό
Επιστροφή σε μια μέρα που τα αόρατα είναι και όμως ορατά
Τα λόγια τα πολλά μια φλυαρία
Ανούσια
Οι αέρηδες σφυρίζουν σαν όφις ερεθισμένος
Ροδιές βερικοκιές αμπέλια
Δεν εμπιστεύεται κανέναν μας ο Θάνατος
Ξέρει πως κατά την ζωή καθένας μας θα τον προδώσει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου