ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ..,

Η εμπειρία χωρά μες τον χρόνο αλλά εκείνος δεν χωρά πουθενά.

Σκοτεινιάζει από τον υπερβάλλοντα ζήλο του ο άνθρωπος-

γίνεται της ψυχής του επαίτης.

Έχε του εμπιστοσύνη- δεν είναι κακός·

είναι ένα φοβισμένο σκυλί που γαυγίζει αλλά ποτέ δεν δαγκώνει.

Οι αγωνίες σφυρίζουν

όπως τα τρένα

που συναντώνται βιαστικά σε μια επαρχιακή διασταύρωση.

Ναι, κλάψε τώρα.. 

Δεν θέλω άλλο να μιλώ.. Καλύτερα

να με κάνει υποταχτικό της η νύχτα..

                                                                12.3.2010

                                                                Μύκονος..

  

ΒΑΡΥΤΗΤΑ..

Πώς έλκει η γη την ταπεινότητά μας

φοβούμενη μην την χάσει!

Πώς εξακριβωμένα θέλει με κάθε τρόπο

επάνω της να μας κρατά!

Με τύπους εξισώσεων που απομυθοποιούν το θνητό..

Να η συντέλεια..

Κι η ποίηση με το δικό της ειδικό βάρος

μέσα μου, μέσα σας, καταγράφει

αυτή την μεταφυσική των πάντων..

  

Φορώ τις ιδέες μου κατάσαρκα φορώ την ψυχή μου

απλοποιήθηκα στις προθέσεις μου πια

δεν μπορώ να ζητιανέψω ελπίδα

θα με ανεχτεί ο γύρω κόσμος απελπισμένο

με προδίδουν οι σκέψεις μου, τις νύχτες που η ποίηση αυθαιρετεί

και είμαι κι εγώ δεν ξέρω που είμαι;

Πατριδογνωσία κι ας μην είναι κατοικήσιμη καμία ζωή-

ούτε καν η ζωή μας.

Ταξιδεύω με την υπεροπλία των λέξεων

παραμάσχαλα έχω αυτά που θα καταλήξουν άγονη θύμηση

κοιτώ κατάματα τον πόνο

τα μεροκάματά μου είναι πια κουρασμένα

μου αφαίρεσαν δύναμη, κάποτε ήμουν τελεσίδικα ανυποχώρητος

και δάγκωνα θανατηφόρα σκληρά.

Τώρα που οι αξίες κλονίζονται,

αυτά που σου λέω στα λέω

για να μπορέσεις να με βρεις σε ένα σύμπαν που θα αχρηστευτεί

αύριο

αν δεν αποφασίσουμε συμπάθεια ο ένας για τον άλλον..

  

Ωραία που είναι να παίζω με τις άδειες

λωρίδες τρεις η ώρα ξημερώματα

και στο κοντέρ να γράφει 180!

Ωραία που είναι να είμαι ένας πρίγκιπας

που κρέμασε το εγώ του επί το χάος!

Ωραία που είναι ο κίνδυνος,

όπως γουστάρω,  να αμφισβητείται!

  

Αριστοτέλους που βραδιάζει.. Τι κόσμος

απερίφραχτης νεράιδας!

Θέλω αυτήν την παρατεταμένη άνοιξη να την γευτώ

Όμμασι

Χειρείν τε

Σώματι..

                                      Θεσσαλονίκη… 4.11.2010

  

ΘΡΗΣΚΕΙΑ..

Οι άνθρωποι είναι οι υψηλοί στόχοι των θεών

Οι πληθυντικές τους ψηφίδες

τους τρομάζουν

Ο δημιουργός φοβάται πάντα μην του αντιπαρατεθεί

το δημιούργημα

Το κοιτάζει ευχαριστημένος αλλά νομίζει πως κάποια φορά

Δεν θα μπορεί το πλέον που του έδωσε να ελέγξει

Οι άνθρωποι φοβούνται τους θεούς

Στέκουν μπροστά τους με δέος

Αφιερώνουν εξευμενιστικά δώρα, αποτίουν

Τιμές για αμφίβολες και βάλε που θα τους παρέχουνε υπηρεσίες

Κι όλο αυτό το βασανάκι της προσηλωμένης τους υποταγής

Είναι βραχνάς που καταλήγει

Δόκανο μιας θρησκείας..