ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ ΑΤΕΓΚΤΩΝ ΑΞΙΩΝ..,

Σε βάθος ονείρου..

Είδα τα νυσταγμένα φυτά, τις γυναίκες

που γέρασαν

Και μια ρυτίδα που έτρεχε στα πρόσωπά τους.

Τις άλλες μέρες δεν σταμάταγε η βροχή.

Έκοβα τις σανίδες μιας βιτρίνας

με το πριόνι

Κι όλα, το ήξερα, την εποχή ετούτη, ήταν εμπόρευμα.

Αν νύχτωνε, η φωνή του φεγγαριού ξεμύτιζε από τα σύννεφα και η πόλη

Αποκτούσε άλλο ενδιαφέρον.

Κάτι αδέσποτα σκυλιά γαύγιζαν τους περαστικούς που αδιαφόρετα γυρνούσαν.

Μαύριζαν όλα για να φανεί κάπου ανάμεσα

Ένα παρήγορο αναποφάσιστο άστρο..

**************************

Πουθενά δεν θα βρω το δίκιο μου.

Η στιγμή υπερασπίζεται το θάρρος της ανεμώνας

Και ο βράχος γίνεται ανθοδοχείο απρόσμενο.

Απαλό αεράκι χαϊδεύει την χλόη.

Είμαι εντεταλμένος πίσω να κοιτώ

Όπου η ιστορία ανασυνθέτει σφάλματα και τις ντροπές της. Τελετές λιτές κάτω από το αινιγματικό φεγγάρι.

Τα παιδιά πηδούν τις φωτιές και οι χορευτές με τα προσωπεία γελούν και συννεφιάζει ο ουρανός.

Ανοίγει μια πόρτα της φωτιάς απ’ όπου πρόβαλε ο παντοδύναμος πόνος.

Ο άνθρωπος που είμαι είναι μια σκέψη που δεν ευοδώθηκε να έχει αντίκρισμα.

Ρέπουν όλα προς το κατώι των στίχων

Όπου παλαιώνονται σαν το καλό κρασί.

Ευτυχισμένη η χρονιά εφέτος.

Και οι λέξεις ξεκλειδώνουν τα κελάρια των ουρανών..

**********************************************

Η σιωπή μεταφέρει αιματηρές θρυαλλίδες

Πάνω από τα ιμάτια των δέντρων.

Ένας τέτοιος σαματάς κι η νύχτα

Φιλοξενεί βατράχια

Που κοάζουν μεθοδικά

Κάτω από το ωραίο φεγγάρι.

Ο κόσμος μου έχει αγρύπνια και σύννεφο

Και ταξίδι μες την κοιλιά του σκοταδιού.

Όπως μια νύχτα στο Oryahovo

Το ποταμόπλοιο σφύριξε λίγο

Πριν δέσει κι οι νταλίκες πάνω του

γίνουνε κοντινές φιλενάδες.

Ιδρώσαμε μες τις καμπίνες φορτηγών. Πολλά χιλιόμετρα

Και όλοι άγνωστοι οι δρόμοι.

Ως την μακρινή Ουγγαρία οι ώρες είναι πολλές.

Δεν αντέχει ο άνθρωπος. Για ένα μεροκάματο θανάτου

Πήγα πολύ κοντά στην απώλεια

Και βάφτισα την ψυχή μου σε κάθε ανησυχία

Όσο να φτάσω πίσω στο γενέθλιο χώμα μου

Η ποίηση σε όλα με κράτησε- πάντα αυτή με κρατάει

Και ντύθηκα χαράς φως και άγγιξα

Το πέπλο της κρυφής μου μύησης στον ήλιο.