Η νοικοκυρά..

Νοικοκυρά που ο ήλιος της χαμογέλασε αφήνοντας ανοιχτές τις μετέπειτα προοπτικές·

Σκάλωσε πάνω στο μπαλκόνι της και ανακάτεψε τις σκούπες

σήκωσε την τέντα που έκρυβε, κι όμως, τον κόσμο.

Τότε αυτή άκουσε το ερωτευμένο κοτσύφι

Και είδε τα μικρά σκυλάκια που έπαιζαν πέρα στον δρόμο.

Ανάσανε βαθιά. Τίποτα δεν ήταν γύρω της δουλικό.

Ένας άξεστος θόρυβος από πόλη που εργάζεται έφτασε ως εκεί.

Η μέρα συνεχιζόταν.

Ο ήλιος χάιδευε την σάρκα της:

Τόσο ερωτικός που ήταν να πεθάνει

Απόναν πόθο πρωτόγνωρο.

Ναι, είπε, ναι είμαι όμορφη.

Ντύθηκε στα καλά της και βγήκε στον δρόμο.

Γελούσε με την ψυχή της, ανακάλυψε το ειδικό βάρος της χαράς..