Οι μέρες που ζήσαμε γυρίζουν μες το μυαλό

134.


Οι μέρες που ζήσαμε γυρίζουν μες το μυαλό
σαν νωχελικά καραβάνια που σέρνονται μέσα σε ένα παρελθόν
έρημο τόσο που όαση είναι μόνο ο ανεκπλήρωτος έρωτας.

Κι εκείνα που πια δεν έχουμε, που μας σημάδεψαν, μας χαρακτήρισαν, απλά
σαν λίθος, καυτά
σαν ο ήλιος, λιγοστά
σαν μια ποιότητα ζωής που ψάχνεις..

Τώρα
τόσο φευγαλέα να τα κατανοείς που πλέουν πίσω,
σαν ένα καΐκι που το τρώει το μένος της θάλασσας..

(Επιθυμείς ελευθερία που είναι
άναρχο αγαθό..)