...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

17 Νοεμβρίου 2009

Περιπλανιέμαι μες το μουσείο της νύχτας..

106.

Περιπλανιέμαι μες το μουσείο της νύχτας..
Τότε που οι ζωές συρρικνώνονται σαν για να γίνουν
μια διαλεχτή ασήμαντη πεταλουδίτσα του φωτός που όλο φλερτάρει
με τον ίδιο της θάνατο-
πυρώνοντας τα σπουδαία φτερά της.
Αφουγκράζομαι τις ζωές των άλλων που αντηχούν
σαν μια μακρινή θάλασσα.
Κοιτάζω ολόγυρα που είναι
οι επιθετικές δαγκάνες του σκοταδιού ένας απειλητικός τοίχος
που τον διαπερνά μόνο μια σκέψη..

Και σε βρίσκω στο τίποτα που αληθινά κατέχω:
σαν μια απουσία παρουσία που δεν σπουδάζεται
παρά με μοναξιά..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου