Έχω ένα ‘’εγώ’’ που δεν μου ανήκει

94.

Έχω ένα ‘’εγώ’’ που δεν μου ανήκει-
όπως δεν μου ανήκουνε τα πανωφόρια
των ιδεών που φόρεσα.

Σκοτίστηκα αν είναι λυρικές οι οδύνες μου..
Πονάνε!

Πώς ν’ αποφύγω να είμαι στόχος αντεγκλήσεων;
Είμαι ένας κι είμαι όλοι..
Στρατιές των τεθλιμμένων μέσα μου
οργανώνουν βασίλεια.. Ποιός είμαι;

Οι παρομοιώσεις δεν μου υπακούνε..
Έτσι που τελικά στο τέλος είμαι ένας όνος που πεισμώνει μουγκανίζοντας
(ώ! Κύριοι καθωσπρέπει, μην φοβάστε!
θίγω μονάχα εμένα..)

Μετά
που οι νύχτες ακολουθούνε τις μέρες μου,
λευκές σελίδες κατορθώνουν ν’ αρμενίζουν
καράβια ποιήματα..

Κάνοντας άστρο κάθε γύρω μου τρεμάμενο λυχνάρι..