Το φως δείχνει την θάλασσα και μετά εμένα

Το φως δείχνει την θάλασσα και μετά εμένα
που τεντώνω μία φωνή υπερπόντια – λύρα
που αρμενίζει νότες πλεούμενα
μες τον γλαυκό αέρα..

Τα κυματάκια που παίζουνε
πάνω από της μέρας τα καλύτερα παραμύθια
γίνονται πιστευτά από της νοσταλγίας τα βλέμματα
που υιοθετούν αιώνια οι ερωτευμένοι..

Οι τσιγγάνες ψυχές των πουλιών
περιπλανώνται γυρεύοντας
ένα σώμα που ν’ αγαπά την βαρύτητα-

οι αχτίδες του ήλιου
γίνονται δώρα της άσπιλης θάλασσας.

Κι οι θηλυκές επιθυμίες οι μέσα μας
εξηγούν πως ο κόσμος ποτέ δεν πεθαίνει..