...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

29 Νοεμβρίου 2009

Κάτι φορές το φως αρνείται να πεθάνει

Κάτι φορές το φως αρνείται να πεθάνει
και συλλαβίζει τις υπέροχες διαφάνειες του ως αργά το απόγεμα

που οι κουρασμένες ψυχές των δέντρων
φιλοξενούν τα αρχαία πουλιά
που κουρνιάζουν επάνω τους νυσταγμένα.

Η ζέστα γράφει την επωδό
μίας ακόμη μέρας του καλοκαιριού-
μια ολοστρόγγυλη ζέστα
που χωράει του Ιουλίου τα ρήματα..

Η ζωή είναι εύκολη- επηρμένος είναι ο θάνατος
που κρύβεται πίσω απ’ την ασθενική ανάσα.

Και το βράδυ
αντηχούν τα βιολιά των παρά την θάλασσα δέντρων
αφήνοντας να εννοηθεί δύσκολη που είναι αλήθεια
η κάθε μια συντριπτικά νικηφόρα μελωδία
του έρωτα των όντων..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου