Τόσα μηνύματα, τόσες χρονολογίες

91.

Τόσα μηνύματα, τόσες χρονολογίες, τόσες χαμένες
κουβέντες που δεν καταλήγουν πουθενά, τόση ξεφτισμένη
ηθική που γερνάει, μυρίζοντας
κατράμι μαύρο της ψυχής..

Οι προθέσεις που αρκούν να σε χαρακτηρίσουνε, οι πράξεις
που σε βλάπτουν και αν ακόμα είσαι
μέσα σου αγνός-
Οι λέξεις
που δεν φτάνεις το ύψος τους-
όπως τις φέρνουνε οι νύχτες
μες το δωμάτιο να υπερίπτανται σαν για να δείξουν
το απέραντο κενό..
Και το σώμα που θ’ αγγίξεις στην κάμαρα
κάτω απ’ τα λευκά σεντόνια, μέσα
στην ζέστα του Ιούλιου:
πλοίο που φεύγει ύστερα
και δίχως γυρισμό..

Στα βαθιά των σύννεφων πάνε
των ερώτων σου οι θλιμμένες μουσικές..