Κρατώ τον λόγο σου σαν αξιωματικό λόγο:

95.

Κρατώ τον λόγο σου σαν αξιωματικό λόγο:
στο ύψος που πρέπει και μέσα μου
να τον καταλαβαίνω πιο πολύ τώρα που είμαι μόνος.

Α, πώς με ξάφνιασε η απουσία σου!
Όλη την μέρα έτρεχαν μες το μυαλό μου οι ιδέες
σαν φρενιασμένα άλογα που ήθελαν και να νικήσουν.

Πέφτει το βράδυ.. Ο νους μου γίνεται
ένα κλειστό δωμάτιο που κάποιος υποφέρει αναβοσβήνοντας το φως.

Εσύ,
σαν κάπου μακριά, τώρα θα πιάνεις την κουβέντα με τα άστρα.

Θα είσαι η νίκη επί των πάντων, μια θεά
που δάφνες δρέπει από τον πόλεμο των λέξεων..

Και θα παρίστασαι εκεί που κλείνει ο ορίζοντας σφιχτά
μία αγχόνη περασμένη στον λαιμό της μαύρης νύχτας..