Νάρκισσος.

Λιγάκι πιο αριστερά, σαν να μην πέθανε ποτέ του ο Νάρκισσος.

Στο ήσυχο ποτάμι καθρεφτίζεται κι οι θαυμασμοί του

πέφτουν σαν δροσοστάλες στο νερό που τρέχει.

Δεν πήγε πουθενά αλήθεια.

Οι αλληγορίες που σκέφτηκε τον εγκλώβισαν.

Είναι ο εγωισμός του αναμμένος. Τον κοιτώ.

Στέκεται αμήχανος και υπερβολικά ωραίος

Μες το πρωί.

Στην ψυχή του αλόγατα καλπάζουν.

Ο θάνατος πια δεν τον αφορά.

Η ζωή με μανία τον θέλει. Αν ακούσεις

Από μακριά χάχανα και κοπέλες που τον ερωτεύονται

έρχονται να τον συναντήσουν.

Θεατρικά.

Σκηνή από αρχαία λατρεία.