Διαισθάνθηκα να μου φεύγει κακότροπος ο αιώνας.

Διαισθάνθηκα να μου φεύγει κακότροπος ο αιώνας.

Άνευ προηγουμένου ήταν όλα αισχρά

Και προπαντός εξαγοράσιμα.

Εγώ αυτό ήθελα; Είχα πιστέψει

Στην μέρα, στον άνθρωπο, στο δέντρο

Στο καλό, στο ωραίο, στην ψυχή.. Πήρα

Πολλές φορές τον δρόμο κατά το μηδέν

Και από εκεί στους αριθμούς: ένα ή δύο ή τρία-

Κλιμακωτά- έως

Να αγγίξω την θαυμαστή τετρακτύδα.

Δεν είχε σημασία να κατέχω, αφού όλα ήταν

Κινούμενα ως την τελειωτική φθορά

Κι εγώ ο δόλιος το ήξερα. Γυαλίζανε οι λαμαρίνες

Των αυτοκινήτων γύρω μου, οι πόλεις

Είχαν συσσωρεύσει θλιμμένο άνθρωπο

Γηγενής μιας μοναξιάς που έσω-στρέφει τα πάντα

Εγκατέλειψα το πνεύμα μου στο απολυμαντικό σκέλος των ανέμων

Σχετίστηκα με την υπόσχεση της νύχτας

Είδα τον πλοηγό αστεριών ουρανό.

Τελικά είχε δίκιο το σφάλμα:

Από τον δρόμο του πήγα στο αποσυμφορητικό σωστό.

Αλλά διαισθάνθηκα να μου φεύγει κακότροπος ο αιώνας..

                                                 13.8.2010