Αμπέλι κορινθιακό μελένιο
Στόμα του Βάκχου. Ο ήλιος
Τρυπά την ρόγα ως το βάθος της
Και η έξαψη του ζωντανού χυμού της
Ανάβει όρτσα μουσική καλοκαιριού.
Κρατώ στο χέρι μου ένα τσαμπί ευωχίας
Η μέρα στέκεται ωραία όπως Κυριακή
Στο σπίτι των φίλων μου ο νους μου είναι
Μια ευχαριστημένη τρεχαντήρα
Που πλέει σε γαλήνια νερά.
Γράφω το φως όπως μου δίνεται
Μέσα μου είναι οι λύπες φευγάτες
Όταν σκουντά το μεσημέρι τον βασιλικό
Τα σύμπαντα ευωδιάζουνε, οι σκέψεις μου φωταγωγούνται.
Κι η άτμιση των θαρραλέων νερών
Δίνει στον ουρανό μία υπόσχεση
Γονιμοποιητικής υγρασίας..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου