Τα αμπέλια είναι λοξά φυτεμένα σαν
Μία γραμματοσειρά που προτιμήσαμε
Τυχαία, κάτω από το φως και μέσα
Στον πολυσέλιδο ήλιο.
Δεν κατάλαβα πως ξαφνικά η ζωή μου πήρε
Μια τροπή πιο θλιμμένη.
Ολοφύρονται οι μέρες, ανθοδέσμες μαραμένης απόχρωσης·
Ό,τι σκέφτομαι είναι φορεμένο σ' ένα ανάπηρο σώμα·
Η κόρη μου ζητάει να γράφω σκληρά·
Εμένα η ευαισθησία μου ταιριάζει
Μιας πολυάκανθης λευκής τριανταφυλλιάς
Που την διαβάζει ωραία ο λιγνός αέρας
Καρφώνοντας τα ξεχαρβαλωμένα
Παραθυρόφυλλα πάνω στους τοίχους. Κι εκεί
Που ξέρω ότι ταίριασε σαν γάντι πάνω μου η μοναξιά
Κλείνω κάποια στιγμή αυτό που διάβαζα βιβλίο
Και ακουμπώ στο κάγκελο:
Κοιτάζοντας μακριά την δύση που σφαδάζει και την θάλασσα
Που είναι μία λεπτομέρεια αιωνιότητας που όλο μου διαφεύγει..
Ερμιόνη..
10.8.2010
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου