Αοράτων που έλπισα ολοζωής συγκομιδή..

Ε να που κάτι κρύβω- κι όπως

Κλεφτά μιλάω και πιστεύοντας στα σύννεφα

Ένας καημός μέσα μου έρχεται, που είναι

Από ανεξαργύρωτο άστρο.

Διαδικασία ανάστασης είναι το φως· το ατλάζι του

Συντηρεί τα αισθήματα όπως η αρμπαρόριζα

Που 'βαζε λίγο στα γλυκίσματα η γιαγιά μου.

Χρόνο και χώρο που άθροισα για να μην μου φτάνουν οι λέξεις!

Μέσα μου ήλιος λαμπρός.

Αν με ακούτε δίχως προκατάληψη θα απαλλαγώ απ' τον κακόβουλο μέσα μου κύνα..

Δες:  των πραγμάτων ο ψίθυρος

Είναι ο λόγος που πασχίζω να πω.

Αοράτων που έλπισα ολοζωής συγκομιδή..

                                                          24.8.2010