Το μολύβι μου είναι παρηγοριά, το μολύβι μου ενσπείρει ελπίδα.
Περπατά τόσο αχνά μες το απροσδιόριστο λευκό και όμως
Δεν μπερδεύεται, καταφέρνει
Να είναι χρωστήρας υπέροχος.
Σχηματίζονται όλα σιγανά, παράξενα
Μες την οθόνη του μυαλού και ύστερα
Η καταγραφή είναι τρόπος που ποτέ δεν τον ξέρεις.
Κάποτε σου προσθέτει, κάποτε σου αφαιρεί
Κάποτε ξέρεις τι είσαι, κάποτε είσαι παρουσία
Κάποτε απουσία και μιλάς
Σε χρόνο μέλλοντα
Λες και σου αφαιρέθηκε η ουσιαστική ζωή.
Όσα λέω είναι ιστορία
Καταγεγραμμένη
Στον φλοιό των δέντρων, στα φύλλα
Στην ερημιά, στην μοναξιά, στην όχληση
Πριν κατέβει ο προφήτης από το βουνό και φέρει
Αυτές τις εντολές που θα φροντίσει η ζωή η ίδια
να μην τηρηθούνε…
11.8.2010
Ερμιόνη..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου