Ο νους μου ευθύνεται γι αυτήν την συντυχία
Των πραγμάτων, την γεύση που αφήνουν
Τα γεγονότα αφού έφτασα μαζί
Με την επερχόμενη νύχτα σαν να 'ναι να μυσταγωγώ.
Στην αιχμή του ο κόσμος γύρω μου είναι ένα σαρκοβόρο θηρίο.
Κι ενεός μένω έτσι μπροστά σ' αυτήν την κατάδυση
Εαυτός αφ' εαυτού, έμπειρος
Να σωπαίνω- κι ας λατρεύω
Το τολμηρό γαϊτανάκι των λέξεων, τον ήλιο
Της σκέψης όταν αυτός καρφώνεται πάνω
Στο ζωντανό σώμα των αριθμών.
Θα μπορέσουν να τεμαχίσουν τα κεκτημένα μου αλλά ποτέ δεν θα κερδίσουν την εύνοια που έδειξα στα λουλούδια που έθαλλαν γύρω μου
Αιώνια ευτυχισμένα. Ξέρω:
Όσο αποσκιρτώ από την φυλακή της πραγματικότητας, τόσο
Ανοίγω ορίζοντες μιας αδιάλειπτης αισιοδοξίας..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου