σαν ένα πουλάκι πολύ πληγωμένο

Είναι η ευτυχία με δυο στιχάκια αγέρωχα

να φτιάχνω κάστρα απόρθητα, είναι η ευτυχία

να ιριδίζει το γυαλί, η κάθε λάμψη του

να κλυδωνίζεται μες τον αέρα

και μετά να αποτραβιέται η θάλασσα

έως την άκρατη μεγάλη μου επιθυμία.

Να κλάψεις τότε, να κλάψεις αλλά θα είμαι κάπου εκεί κοντά

κρατώντας το χέρι σου,
ψιθυρίζοντας όλα εκείνα που οι ερωτευμένοι πάντοτε λένε.

Δεν ξέρω τι είναι σωστό, τι υποβάλλεται

στην αναρχία της ζωής, τι αντέχει

πιο πολύ από τ’ άλλα- ξέρω

των αισθημάτων τον θόρυβο

μες το στήθος μου

πάντα
όταν βραδιάζει

και νοερά σε κρατώ

σαν ένα πουλάκι πολύ πληγωμένο

που δεν μπορεί να φτερουγίσει
όπως η καρδιά μου φτερουγίζει

κι αγγίζει το κάθε άστρο που κι εσύ θα κοιτάς..