Σφυρίζω αδιάφορος και πάω.

Παρκαρισμένα αυτοκίνητα, πεζοδρόμια

Λερωμένα, βιτρίνες

Όπου λικνίζονται ημίγυμνα κορίτσια·

Δεν είναι τίποτα άλλο από σάρκα, χορός

Της σάρκας, λατρεία

Της σάρκας- όλα είναι γυμνό επιχείρημα μιας λάγνας υπόσχεσης

Που μπάζει από παντού καταφρονεμένη γυναίκα.

Σφυρίζω αδιάφορος και πάω.

Στο φως που απλώνει το φεγγάρι δεν σε ξέρω·

Εξάπτεσαι αλλά δεν είσαι εκείνη που πλησίασα λιγάκι

Πριν αυτομολήσει προς τον άλλο της εαυτό.

Κρυώνει γύρω και κρυώνουνε κι οι σκέψεις.

Χτυπούνε για να μ’ εκνευρίζουν τα τηλέφωνα.

Μετά ο ύπνος είναι πάντα λίγος.

Τι διαβάζεις που πουθενά δεν εγγράφεται;

Λόγος ζωής, πεισιθάνατη περίπτωση επικίνδυνου τρόπου.

Η ποίηση περισσεύει στα λόγια σου. Σχολιάζεις                               

Με δύναμη θάλασσας. Σε έχω και δεν σε έχω-

Τρυπάς το κρανίο μου και μέσα εκεί κατοικείς

Θέτοντας μυστικά μιας δικής σου σοφίας.

Γυναίκα αντίφαση, πεμπτουσία

Αυτών που αρσενικά για να νικάς πραγματώνονται.

Αντίδοτο στο δυνατό φαρμάκι που τινάζει

Το ρίγος του υγιούς ενστίκτου..

                                                   Τσεχία.. 15.11.2011