Μυστικά που δεν ένιωθα και που τώρα κατέχω.

Μετά από τα μεσάνυχτα είναι το δέος μου κάτω απ' τ' άστρα.

Κοιτάζοντας τον ουρανό που ξέρω ότι μου συμπαραστέκεται

και μου μιλά.

Κατανοώ τον δεκαπεντασύλλαβό του.

Μες το αίμα μου είναι.

Ω κύτταρό μου που έχεις κρυφό των αστεριών του παλμό..

Αν κλείσω τα μάτια εκείνο που επιθυμώ και δεν κατόρθωσα μέσα στο όνειρο μ' ακολουθεί.

Το γράφω με τα κεφαλαία ελληνικά που μπόρεσα να μάθω.

Διαβάζοντας των μαρμάρων τον ψίθυρο

Και της αρμπαρόριζας την κρυμμένη διάρκεια.

Γλυκό σταφύλι που μέσα στο φως του ήλιου λαμπυρίζει

Όπως το κράταγε μια μέρα ο Σικελιανός και θαύμαζε

το δροσερό του περιεχόμενο.

Νερό- αίμα της γης.

Μυστικά που δεν ένιωθα και που τώρα κατέχω.

Των πόθων λόγε μου.

Ζω όπως δεν θέλω άλλο την αναπνοή μου.

Αφιερώθηκα!

                                               Άσσος Κορινθίας.