Αγρίεψε ο καιρός αλλά είχα πάντα
όπως να μου άξιζαν τα χρειώδη.
Ο αέρας γύρω μου μυρίζε φρόνηση.
Ποιός ήμουν ο εγώ που ήταν μέσα μου άλλος;
Τυπικά υπήρξα χωρίς προηγούμενο.
Τα βράδια με τυραννούσαν τόσο οι λέξεις
Όπως εκείνα τα δαιμονικά κουνούπια που έδιωχνα νευριασμένος
Με το χέρι μου.
Κι όσο κι αν ήθελα να αποφύγω την δοκιμασία μ' έβαζαν
Και πάλι στον χορό.
Ένας που ξέρει τι μιλώ καταλαβαίνει.
Γεννήθηκα παντί τρόπο αψύς.
Το ρολόι κοιτώντας το χρησιμοποιεί τον χρόνο όπως να θησαυρίζει υπεροψία.
Άγιος είναι ο γύρω μου Αύγουστος!
Δεν έχω κάτι που να είναι ευτελές.
Ούτε και τα αισθήματά μου με τα χρόνια οξειδώθηκαν.
Ταμπούρλο που βαρούν οι αυγές για το όρτσα της όρασης!
Γράφω όπως ποτέ να μην υπήρξε υπερσυντέλικος.
Και λέω:
Μην σπαταλάς την αξία σου!
Κι άσε τον χρόνο επάνω σου να έχει ανθισμένη διάρκεια!
21.8.2010
Άσσος Κορίνθιας.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Κι όμως..
αν δεν σκορπίσουμε ασκοπα τα νομίσματα Εαυτου σε άστοχες Επενδύσεις
πως να εκτιμήσουμε το Χρυσάφι μας, που η Λάμψη του ενισχύεται μεσα από την αντίθεση με ... τα λασπωμένα Έλη της Ζωης?...
Η λάθος επενδυση
δίνει τη δεουσα Αξια στην... Σωστή Επενδυση, ακομη κι όταν επενδύουμε Εαυτο!!!
Φιλί...
Κάκια
το ωστικό κύμα του ποιήματος αφήνει έκθετη την ψυχή να αποταμιεύσει αισθήματα που δεν επενδύονται παρά μόνον στην ιστορία μιας λύπης..
Δημοσίευση σχολίου