Η μέρα πέμπει την ευδαιμονία της.

Είναι ήρεμη η θάλασσα αλλά οι ροδιές φουρτουνιάζουν·

Τα άγουρα λαμπιόνια τους

μόλις κι ανάβουν κάνοντας

την μέρα φωταγωγημένη·

Η θάλασσα προετοιμάζεται για ναυμαχία καθιερωμένη.

Στρώνουμε το τραπέζι, είναι κρύο το νερό

Οι ντομάτες ερυθρά κοροϊδεύουν την πείνα

Το ψωμί είναι η λυρική εξαργύρωση κάθε τερπνού

κι ωφέλιμου, τα φρούτα

Δροσερεύουν τον ξιφομάχο εραστή των γεύσεων ουρανίσκο.

Η μέρα πέμπει την ευδαιμονία της.

Λαμπρή, καθάρια.

Κυλά μες την παλάμη μου σαν νόμισμα αρχαίο

που δεν έληξε ποτέ σε αξία.

Και σκέφτομαι πόσα έχει η γλώσσα

Δρομάκια που δεν τα υποψιάστηκα

Ούτε και τα περπάτησα ποτέ μου..

                                                       10.8.2010

                                                          Ερμιόνη.