Εκείνα τα φοβερά ψαλίδια της φαντασίας που κόβουν
Τα βουνά, τον ορίζοντα, την θάλασσα.
Εύκαμπτα κι έως το πλάσμα που είμαι.
Αλλά τι είμαι αλήθεια τελικά;
Ναυαγός που δεν έχει και μέλλον.
Ακουμπώ το χέρι μου πάνω στο διάφανο γυαλί
Το ιριδίζον μιας λέξης.
Φωσφορίζει τόσο που κι όπου να είμαι με συγκλονίζει.
Πλάθω ωραία!
Κοιμάται μέσα μου ένας νάρκισσος εαυτός- τον ξέρω.
Έχω κατασκευάσει μια σχεδία που σε πάει στο πουθενά
Κι αν είναι ούριος ο άνεμος σε φυλακίζει
στην βραχώδη πλευρά της ψυχής σου.
Πρόσεξε και θα δεις ότι συλλέγω μέσα μου μακάβρια
Ιστορία των πόλεων.
Είμαι ένας πότης που του πήρανε την κούπα.
Για να με μάθεις θα πρέπει να μελετήσεις τον τρόπο.
Είμαι ο τρόπος.
Κι όπως σκληρύνανε τα δεδομένα της δικής μας εποχής και έγινε
Η αποταμίευση αισθήματος μια δύσκολη πορεία
Είμαι ένας αναγνώστης που πιστεύει ακόμα στο ψηφίο το άλφα..
31.8.2010
2 σχόλια:
Ειμαι η Λυση
και το Προβλημα
το σεναριο της Πιθανοτητας που δεν υπολογισε κανεις...
Ειμαι ο Συμμαχος
ο Εχθρός μου
και η Μεθοδος να κυλήσει η ΖΩΗ
από τη γεννα ως το θανατο....
Ειμαι ο ΤΡΟΠΟΣ,
οσο ο καθε Ανθρωπος ειναι η Γεφυρα από την Ανυπαρξια στην Υπαρξη που γευεται ευτυχία Ποιηματος ΖΩΗΣ.....
Φιλι...
Όταν έρχεται η Κάκια
και είναι στις καλές της
αποκρυπτογραφούνται όλες οι κρυφές προθέσεις της Φύσης
Μαγνητίζονται θετικά οι αθωότητες όλες
Και νιώθεις την αύρα του περάσματος που αφήνει την ποίηση να είναι πασιφανής και ένδοξη!
Χρόνια Πολλά κορίτσι του Βορρά!
Δημοσίευση σχολίου