Σπέτσες..

Όμως ήμουν πάντα εδώ..

Ειλικρινής, χαμηλόφωνος, ξεκάθαρος.

Με τον δικό μου τρόπο να λέω

Να γεύομαι, να αγγίζω.

Τώρα μετρώ τα άστρα- είναι ωραία η νύχτα.

Τι περιγράφει η ζωή που το σέβεται κι ο ίδιος ο θάνατος; Τι ξέρει

Κάποιος όταν νιώθει τα μέσα του όλα ν' αλλάζουν; Κρατώ

Ένα μυστικό για εμένα. Περπατώ

Στα στενά σοκάκια σπαρμένα με τόσα βότσαλα

Που φτάνει να ξεχαστείς και θα τα νομίσεις όλα γύρω σου θάλασσα:

Έναν βυθό κι εσύ εκεί να είσαι.

Τα μαγαζιά είναι ανοιχτά ως αργά την νύχτα.

Πουλούν την ζωή όταν την ζωή κανείς δεν την ξέρει.

Αφήνω το σώμα μου να περιφέρεται θέλοντας

Να γλυτώσει από την ανυπόφορη ζέστα.

Στις βιτρίνες δεν υπάρχει καμία ψυχή-

Η επίδειξη της ματαιότητας τελείωσε.

Αδειάζουν όλες οι στιγμές μου σε μία:

Ένα γιγάντιο δευτερόλεπτο που αυτό που είμαι αλήθεια περιέχει.

Και έξω απ' τα παλιά αρχοντικά με τις ψηλές μάντρες

Και τους κίονες που θυμίζουν μια αρχαιοπρεπή φιλοδοξία

Τα φώτα χαμηλώνουν και μένω να αλιεύω μια λέξη στεγνή

Απόναν ενάλιο χοϊκό ουρανό..

                                             Σπέτσες..

                                          11.8.2010