Με τα παραφθαρμένα ελληνικά μου

Στο σπίτι και την καρδιά των φίλων μου κοιμήθηκα.

Το πρωί τα διδασκαλικά σπουργίτια

Έκαναν μουσική και το παραμικρό πατουσάκι

Μιας ηλιαχτίδας.

Οι αγριοτριανταφυλλιές μου είπαν καλημέρα.

Τα αμπέλια, οι καλόγνωμες ελιές, τα ρόδια.

Και όπως πάνω στην συκιά εγύριζε μια ξέγνοιαστη χρυσόμυγα

Την πεμπτουσία του καρπού για να τρυγήσει

Έδιωχνε ο αέρας κάθε σκέψη μου.

Καθόμουν

Όπως να έχεις χαρά της ζωής.

Με τα παραφθαρμένα ελληνικά μου

Έφερνα βόλτα στην εξομολογητική

Πάλι σελίδα μου.

Σηκώνονταν σαν μια υπόσχεση που έλαμπε ο ήλιος.

Μετά.

Μετά που ζαρζαβατικά κοκκίνιζαν και ντύνανε το πείσμα τους

με κάτι ερυθρό.

Κι όπως κοιτούσα μακριά δεν είχε σύνορα ο ορίζοντας.

Εκτείνονταν γενναία γαλάζιος κι ως

Μέσα στην καρδιά μου!

                                                        22.8.2010

                                                    Άσσος Κορινθίας.