...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

29 Δεκεμβρίου 2011

Βαριά και τελεσίδικα νυχτώνει..




Τι θέλει τώρα ένας
Μοναχικός δραπέτης ονείρου, μέσα
Στον υπερφίαλο τούτο καιρό;
Έζησα την πρωτεύουσα σε κάθε γωνιά.
Τώρα που γέμισε αλλοδαπούς είναι σαν ένα που ωρίμασε πολύ καρπούζι και έχει
Αμέτρητα μαύρα κουκούτσια-
Υποκειμενικούς σκαντζόχοιρους.
Περπατώ νύχτα, αργά στην Πατησίων.
Τα τρόλεϊ σέρνουν αργά τις ρόδες τους και η κεραία τους
δανείζεται ενέργεια από των καλωδίων την τοκογλυφία.
Ποιός θα πληρώσει για όλα; Στα πεζοδρόμια
Παράξενες ράτσες μαλώνουν σαν για έναν που δεν κατέχουν παρά.
Πόρνες επιδεικνύουν τον σαρκικό τους παράδεισο.
Τα μαλλιά τους ανεμίζουν ξανθά μες το τίποτα. Έχει σημασία
Ο έρωτας μες το που ζέχνει όλον;
Ακούω τον ψίθυρο των φυλλωμάτων όπως
Περπατώ βγαίνοντας απ' το σκοτεινό τώρα αλσύλλιο.
Τα πεύκα τσιρίζουνε ευχαριστημένα
Που ο αέρας καταδέχεται μαζί τους να παίζει.
Ζωγραφίζω αλλιώς.
Σταματώ στο περίπτερο ν' αγοράσω μια πρωτοσέλιδη είδηση.
Είναι θλιμμένη πολύ η σελίδα.
Σχίζω την φωνή μου στα δύο και την καρφώνω πάνω στον κορμό ενός γέρικου δέντρου.
Νυχτώνει..
Βαριά και τελεσίδικα νυχτώνει..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου