Να το ξέρεις: χάθηκα και εγώ στην χώρα των πολλών
Όντας ένας θλιμμένος ζητιάνος
που του έλειψε χρόνια το φως
Οι πολιτικές εξουσίες έσπρωξαν κι άλλο το αδιέξοδο στο αδιέξοδο
Λυπήθηκα με τον τρόπο που τα λουλούδια λυπούνται
Έκανα μια λογοτεχνία σαν απαλό αεράκι που σκλαβώνεται στις φυλλωσιές
Είχα μέσα στα μάτια μου της τύχης τα δώρα
Τώρα ο ήλιος είναι ο χρησμός που φτάνει βαθιά στην καρδιά
Κλείνω τα βλέφαρά μου και αφομοιώνω
Σαν χάδι με αναταράσσει, σαν αίσθηση
Ευλαβική της πληρότητας
Και των αχτίδων του οι οξύτητες
παίζουν γλαυκά και αιθέρια
Μες τον νου μου που μαγεμένος στην παντού ομορφιά εστιάζεται..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου