Έριξα ένα σεντόνι πάνω μου και σκέφτηκα
πόσες ιδέες ποίησης χωράνε μες την νύχτα.
Τρεις μετά τα μεσάνυχτα- κοιμάμαι δεν κοιμάμαι.
Για την ζέστα να διώχνει
Βάζει τα δυνατά του ο ανεμιστήρας.
Ιδρώνω από έναν εσωτερικό των λέξεων πυρετό.
Παλεύω ο ίδιος με εμένα αλλά δεν είναι
των θησαυρών που θέλησα το φεγγάρι στον νου μου αποταμιευμένο.
Και τόσα άστρα άντε να χωρέσουν μες την αγκαλιά
Ενός μακρινού ευκολονόητου ουρανού..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου