αυγή των αινιγμάτων

αυγή των αινιγμάτων και απ' την νύχτα των ζαρζαβατικών

που έτριζαν σιγά σιγά να μεγαλώσουν

μια γεύση από ζάχαρη που έκανε

φίλο τον κάθε ουρανίσκο.

τα ηλιοτρόπια στεγνώνουν στον αέρα, αποστραγγίζεται

η καλοσύνη τους- μύγες πετούν σαν ξαφνικά ξίφη της άκομψης ενόχλησης.

πέφτω μες την παγίδα των συλλογισμών. τα χωράφια

από την μια μεριά κοιτούν την θάλασσα- από την άλλη

το φως ξημερώνει επάνω τους τον υπέροχο μύθο του. κοιτάζω

που κάποιοι περνούν με τις κυριακάτικες ωραίες στολές τους:

κάτοικοι ενός ονείρου μιας νησιώτικης

επαρχίας. το μεσημέρι

κάποτε καρφώνεται μες την καρδιά του ωραίου γιασεμιού

που πίνει νέκταρ και μεθά σε μια απόκοσμη διάρκεια.

                                                  16.05.2010